1980 senesinin buz gibi bir kış gününde güzel olan fakat içinde kötülerinin de olduğu iyi şehir İstanbul da dünyaya ağlayarak gelmişim. Seçilmişlerin en güzelinin ismi ile isimlendirmişler adımı o isme layık olamasam da.
Herkes gibi benimde çocukluk serüvenim bir şekilde acısı en fazla olacak şekilde ile tatlısı ile beraber geçti gitti ve şu anda da orta yaşlarımı yaşamak ile meşkulüm. O' ne kadar ömür biçti ise onu yaşamaya devam edeceğiz ama hakkıyla.
Kendi dünyasında şiirler kaleme almaya çalışan biriyim. Kendime şair diyemem, şairl ...
Yıkılmaz köprüler yıkıldı;
Yolumu kestiler ansızın!
Kaldım da şol köprü başında,
Varamadım o özge cana.
Yüküm oldu düşüncelerim;
İki ten'in bir cân'ı,
Bir gam'ın iki ağlayanı.
Mutlulukta sevinç yumağı,
Ayrılıkta ölüm, durağı.
Heyecan varsa bakışlarda,
Ve çırpınıyorsa gönül durmadan,
Değilse benlik kendinde,
Ve coştukça coşuyorsa an be an,
Ölüm!
Kapalı bir kutu,
Ne var orada;
İçi sırlar ile dolu.
Kaçacak yer yok, anla artık şunu,
Ömrü âhirinde elbet tadacakdır,
Dil gelmez onsuz dile,
Sen olmasan da olur.
Onsuz olmaz her zerre,
Birliğinin delili budur.
Zaman! dalga dalga raks eder,
Akrep yelkovan at başı gider.
Saatler nasıl gecer anlamam,
Hayalinle günlerim darma duman.
Geceler hep karanlık,
Tahayyüller saf ve apaçık,
Geceler çok karanlık,
Oyun oynar in! cin! bayık bayık
Yâr; açık et letafet-i sîmanı,
Nazar eylesin artık şol gözlerim.
Yılların üstünde bir zaman var ki!
Hep bu ânın hayaliyle beklerim.
Ayaklarım! ucu boşlukta,
Benliğim topuklarım ucunda,
O, az biraz gitse yetecek,
Bu ruh büsbütün devrilecek,
Bugün mağrur olma, ezme dostu,
Bilesin; Derdi dünya olan sarhoş oldu,
Divane olup unutma,
ki; 0' onun dostu ola...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!