Mahçup Bir Ateş Şiiri - Cevriye Aar

Üst üste yığılmış kurumuş duygular,
Kavruldu bir ormanda şiddetle.
Bir kişi bile yardım etmeye çalışmadı,
Kimse bu yangının farkına varmadı,
Kavruldu her bir ağaç;
Külleri birer dua okudu yapraklarına,
Harlayan ateş bile acıdı onlara.
Sessizce yok oldu burdaki hayat.
Bulutlar bile yangın dursun diye ağladı,
Ama kimse bunun farkına varmadı.
Ateş yukarılara çıktı ve haykırdı,
Bir yardım bekledi başkalarından.
Sonrasında farkına vardı:
Bu orman yanmaya muhtaçtı.
Bunu anlamasına rağmen denedi,
Bir yardım eli bekledi,
Belki de merhametli bir ses.
Ama nafileydi;
Çünkü kimse onun farkına varmadı.
Orman çığlık atmadı,
Ama küllerin sessizliği çok şey söyledi.
Orman yandı ve yeni umutlara kucak açtı,
Bir ota bile razıydı.