Mahcup Babalar Şiiri - Osman Kaya Malatya

Her nereye gitse mahcup babalar,
Zamane evladı kıymet bilmiyor,
Yavrum yavrum diye durmaz çabalar,
Mahcup babaların yüzü gülmüyor.

Durmadan koşuyor bir ömür boyu,
İnsana atadır emmiyle dayı,
Gurbette gençlerin deyişti huyu,
Söylesem olmuyor sussam olmuyor.

Saygı unutuldu deyişti zaman,
Aile bağlarını bürüdü duman,
Baba evladından diliyor aman,
Gençler gurbet elde dönüp gelmiyor.

Unuttu gönülden sildi babayı,
Özlemiyor emek çeken anayı,
Terk edip gittiler güzel obayı,
El âlemden haber alsam olmuyor.

Kalmadı anaya babaya saygı,
Nerede güzelim şefkatli duygu,
Bu hazin gidişat veriyor kaygı,
Dertli dertli destan yazsam olmuyor.

İhmalin adını koymuşlar kader,
Evladı büyümüş evi terk eder,
Baba yavrum diye olmuş derbeder,
Umutsuz deryaya dalsam olmuyor.

Âşık Kaya der ki ne oldu bize,
Biz çocukken dahil olmazdık söze,
Zamane evladı çıkıyor yüze,
Kahredip ölmeden ölsem olmuyor.