Mahcubiyet Şiiri - Savaş Çakır

Bir ukde içimde geçmişten kalan
Yüreğimde aşka edilen niyet
Sigaramdan çıkan puslu bir duman
İçime saplanan dert mahcubiyet

Ne kadar gülsem de yüreğim buruk
Benim hüznüm ile soldu mutluluk
Damarlarım da kan ağzımda soluk
İçimde yaşayan fert mahcubiyet

Ne kadar dayandım sabrımı bilsen
Ölümden daha çok acımasız sen
Ölüm senden hafif bir ölç istersen
Bir kere kendini tart mahcubiyet

Yıllardır içimde mahcubiyetim
Müebbet yemişim yok beraatım
Kırk sekiz aylıkken dediler yetim
Asıldı alnıma kart mahcubiyet

Gurbet ellerinde perişan kaldım
Anne yüreğine misafir geldim
Babamın resminde hüznüne daldım
Her bayram içimde kurt mahcubiyet

Dayanak bulunca kuşkularımdan
Tebessüm istedim başkalarından
Kurtulurum sandım keşkeler imden
Birken oldu ki üç dört mahcubiyet

Gençlikte olurmuş duyduk vesselam
Yöneldik bir aşka yolladık selam
Gerisin geriye geldi ters selam
Anladım ki bana şart mahcubiyet

Görünmez kimseye saklanır bende
Her gün yenilenir paklanır bende
Ne zaman ki gülsem diklenir bende
Dertle bir olur namert mahcubiyet

Önce dudaklarım ardından alnım
Ve ayaklarından öptü ya gönlüm
Sen yine karşımda kırk yıllık kanlım
Peşimde bir bela dert mahcubiyet

Hiç korkum kalmadı olacaklardan
Zaten ümitsizdim geleceklerden
Fırtına koparsa gülücüklerden
Yorgan ol üstümü ört mahcubiyet

Suskunluğum size anlatır beni
Çalar ben şarkısı dinletir beni
Kurtuluşum yoktur al götür beni
Oldun bana vatan, yurt mahcubiyet