Mahçubiyet Şiiri - Demir Zengin

sayısız bedenleri öldürür boşluklar, - faili meçhul ...
sevgi, kanımızı boğan bir ipliktir
en sadık sevgilin bildin kitapları
en çok da babanı sevdin...
şehrin seslerden ve gecelerden uzaktı senin...
ellerindeydi,ellerinde mahçubiyet...

yazmaz her mağduriyeti şu zalim hayat
bilmem dilindeki bu kaçıncı mağlubiyet
zaman da ne çabuk uzaklaşıyor bizden
zamanla ne kadar değişiyor insan
üryan yanlarında saklı mahçubiyet...

uyuma, kaçırma şu renkli gökyüzünü
ancak unutmak için kaparsın gözlerini
dört duvar odanı acı dokursun uyku halinde
kırgın kırgın durursun
saçlarında,saçlarında mahçubiyet...

ölüm de gelir başına,
ruhunda,ruhuna işlemiş mahçubiyet...

gölgeler birbirini kovalar
şakalarımıza kar düşürür şu mahçup hislerimiz
günler sana neden düşman görünür
ak duvaklı bir gelinlik olur düşlerin
düşlerinde bilmem seni kim gelin edecek
parmak uçlarında belirir mahçubiyet...

senin en güzel yanın yalnızlığın
şu,en çok da şikayet ettiğin
gülüşünün altında bilmem kaç roman yatıyor
korkak gözyaşların açar kıyı köşede
gizli gizli ağlarsın...
büyük kadınlar gizli ağlar...

sarhoşluğun arındırır karanlıkları,
göz yaşlarında saklı mahçubiyet...