Mahallenin manavı Şiiri - Eyüp Cüce

Anlat diyorlar bana,aşk denilen sınavı.
Diyorum benim aşkım,mahallenin manavı.
Muamma gibi oldu,biraz daha açalım.
Yalnız ona yakışır,böyle hava,bu çalım.

Kestane rengi saçlar boynunda çifte zincir.
Kulaklar daldan sarkan,iki ballanmış incir.
Kaşlar keçiboynuzu,burun minik bir havuç,
Gözler çavuş üzümü,toplasam avuç avuç.
Kirpikler böğürtlene kalkan olan dikenler,
Gerdan asma kabağı,kör olsun göz dikenler.
Dudak napolyon kiraz,hem öp diyor,hem ısır.
Ya ağzında dişleri,iri taneli mısır.
Boynundan aşağıya bakanlar aval aval,
Görürler toplanmaya hazır iki portakal.
Aklı baştan uçurur gerdanla bel arası.
Göbeğin üst kısmını anlatmak kalp yarası.
Daha da aşağıya in diyene kızarım.
Korkarım dokunacak diye ona nazarım.
Şu kadarcık diyeyim,kavunu karpuzu var.
Günah olur,ahrette zebani topuzu var.

Kalbimdir onu böyle mısralarla metheden.
Dışı böyle,içini ben olayım fetheden.
Ben kazanayım,herkes kaybetsin bu sınavı.
Yalnız bana açılsın mahallenin manavı.
Bakmaya doyamadım,yandım böyle Ya Rabbi.
CÜCE yi bu manava bekçi eyle Ya Rabbi...