Bunca Yıl çalışmış, yorulmuş beden
Kalmamış yanında, Bir hizmet eden
Ne Soranı Olmuş, Ne de bir giden
Kavimi, Kardeşi Kul Tükenmiş.
Akşam yemeğini, yemeden yatmış
Yüreğin Sancısı, Uykuda Tutmuş
Dünya Külfetine, Elveda Etmiş
Gönül Bahçesinde, Gül tükenmiş.
Bir zamanlar dost bağında dolaşan
Dertliye, Öksüze Koşup Ulaşan
Evine şivan düşmüş, Hal perişan
Kervan vurgun yemiş Yol tükenmiş.
Ecel Kuşu Kol Geziyor Peşinde
Evlatları Bekler, Yanı Başında
Hasret Pınarı çağlar Göz yaşında
Beden susuz kalmış Ter tükenmiş.
Mecali Kalmamış, Yatıyor Yorgun
İklimi Değişmiş, Çehresi Solgun
Gülmeyi unutmuş bakışlar durgun
Gözleri Buğulu, Fer Tükenmiş.
Bu nasıl kaderdir, bu nasıl Yazı
Serinde Fırtına, Yürekte Sızı
Söyleyin Hekime Artırsın Dozu
Hazan yeli vurmuş Yıl tükenmiş.
Bunca Yıl çalıştı, Koştu Yoruldu
Rahmet Seliyle, Coştu Duruldu
Hakkın Divanı, Artvin'de Kuruldu
Solmuş yaprağı tacı Dal tükenmiş.
Yoldaşı bekliyor, her gün yolunu
Yanından Ayrılmıyor Kızı, Gelini
Elveda Ederken, Tuttum Elini
Basiret Kapalı, Dil Tükenmiş...
15 Ocak 2003 / İNEGÖL
------------------------------------
Vezir PEHLEVAN
Kayıt Tarihi : 8.1.2023 17:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!