Mahallemiz Şiiri - Murat Gezici

Mahalle deyip geçer aslında bir çoğu…
İçinde ne yaşandı kimseler bilmez….
Her evin içi ayrı mutluluk olurken…
Belki de her gönül yıkıktı karanlık gecelerde…

Bir şarkı açarsın bazen…
Yan komşun bile dinler hani….
Hele 17 yaşındaysan…
Asıl sesini duyurmak istediğin duymayınca….
İstersin ki tüm mahalle duysun sesini…
Ve seninle dinlesin en dertli şarkıları…

Mahalle deyip geçmeyin sakın,
Dumanı tütmeyen evleri iyi bilirim ben…
İçinde acıyla kıvrananları,
Kimi gidenini bekler….
Kimi içinin kininin geçmesini…

Beklemedeyken bakkal Mehmet amca satış yapmayı,
Ve köşe başı fırını hamur yoğurmayı…
Ayşe teyze yine herkesin yardımına koşarken,
Bir ıslık çalar dertli bir dudak….
Garibim halime gülme der…..
Çamurlu sokakları pencereden izlerken…

17 yaşın ezgileri de ağır olur,
Dinmez haykırsan da geceler boyunca…
Bir sevda mı yakar içini,
Yoksa cebinde ki üç kuruşluk mu…

Biri koşarak gider sokak içinde,
Çocuklar top oynar tozutarak avluyu,
Kadınlar kapı önlerinde oturur,
Kimi fasulye ayıklarken,
Kimi gidenini bekler…

Gidenler geldiler mi bilinmez….
Gelenler aynı sevgiye muhtaç mı döndüler….
Yoksa yaşamadan mı söndüler…
Belki de birçoğu için öldüler….

17 yaşımda;
Mahalle kenarında,
Bir deremiz akıp giderdi coşkuyla,
Bir de içimiz...
Şimdi ne deremiz kaldı akan,
Ne de biz….