Mahallemiz Şiiri - Uğur Musab Şahin

Çocukken “adak var” denilince eve koşardık
Mutfaktan bir kaşık kapar, sevinçten uçardık
Mahallenin bütün çocukları gelirdi, duyunca
Hepimiz tıka basa yerdik, karnımız doyunca.

Kim şeker lokum verse alır, afiyetle yerdik.
Hatta fazla verirlerse, arkadaşlara verirdik.
Ne istismar endişesi, ne tacizci derdi vardı.
Bekçiler mahalleliyi tanır, yabancıyı kovardı.

Akşamları ya komşular gelir, ya biz giderdik.
Eski dizi “bizimkileri” ya da Türk filmi izlerdik
Mahalle de odun, kömür taşıma işi bizimdi.
Tavuk kesmek, bakkala gitmek önceliğimizdi.

Yaz tatillerinde, Kuran öğrenmeye giderdik
Bir ay geçmeden, Kuran okumayı öğrenirdik
Camide, yaramazlık etmeden de duramazdık
Cemaatten dayak yerdik, yine de oturmazdık

Yaz tatilinde ne deniz, ne de yazlık bilmezdik.
Yüzme bilmediğimizden, havuza giremezdik.
Mahallemizde geceleri, saklambaç oynardık
Bazen oyun menümüze, voleybolu koyardık

Denizi ilk gördüğümde, liseyi bitirmiştim.
“Kızılay Alanya kampı” yüzdesine girmiştim.
Gece yolculuğu sonrasında, sabah Alanya
Karşımda koskoca deniz, sandım Almanya.

İki günlük bir geziydi, gezmeye doyamadık.
Denizde hiç yüzemedik, sahilinde oynadık.
İlk kayığa orda bindim, korkudan ölecektim.
Oysa cesaretle gidip, kahraman dönecektim.
2019