Mahallemiz 3 Şiiri - Murat Gezici

Yağmur yağardı
Seller akardı
Mahallede herkes camdan bakardı

90 ların başıydı
Yaşımız daha 8 9 10 belki
Bir elimizde topumuz
Bir elimizde fırfırlarımız
Kimi top oynarken
Kiminin başında deli sevdalar
Ne sevdası bırak bu işleri Serkan derken
Şiir yazıp okuyordu bize kardeşimiz

Herkesin sobası yanardı bu mevsimde
Bacaları deli tüterdi
Akşamları daha çok belli olurdu
Duman olsa da tüm sokağımız
Mutluydu ya herkes evinde
Bilirdik, bununla mutlu olurduk

Çatısının altında çay içerken Vasfiye teyzemiz (Allah rahmet eylesin)
Seslenirdi bakkal Hatice ablaya
Hele gel komşu çay iç derken…

Meryem abla (Allah rahmet eylesin) seslenirdi öteden
Kele bensiz mi içiciniz çayı derdi…
Mahallenin en güzel ablalarının annesi
Lütfiye abla gelip geçerdi
O da sohbete girerdi
Annem Leyla ise
Arada kalan evinin çatısını dışarıdan göremezdi
Ablalarım Aslı Gönül Sevgi de
Evlenip gidince Mahalleden
Anamlar da göç etti gittiler
Amma terk etmedik tabi
Anılarda yaşattık Mahalleyi

Küçük Ayşe ablamız, Büyük Ayşe ablamız (Allah rahmet eylesin) vardı
Küçük Ayşe ablamız sağlıcakla yaşasın
Büyük Ayşe ablamız cennete erken gidecekti

Resmiye teyzemiz vardı, mahallenin en yaşlısı
Hepimizin doğduğunu hatırlardı
Anlatırdı gördüğünde,
Lan daha dün bebektin derdi
Gülerdik, elini öper geçerdik…

İlk bakkalımız Hasan Tetik,
Oğulları kızları ailecek işletirlerdi
Herkese veresiye defteri vermişti
Ay başı geldiğinde ödenirdi
Darda kalanın alış veriş merkeziydi

Feride ablamız vardı (Allah rahmet eylesin)
Her aldığımız topumuz illaki bahçesine kaçardı
Kendisi bıçaklamasa bile
Narların dikenlerine dokunur yine patlardı

Omuzlarını en çok titreten Mehmet Kızıldağ abimiz
Gelip geçerdi akşam olduğunda
Selam verirdi hepimize
Kardeşleriydik onun
Hepimizi çok severdi

İnce kardeşler vardı
Rasim Hasan Abbuş Hüseyin
Hepsi Okuyup bi yerlere geldiler
Hepsi hala o kadar inceler

Züleyha ablamız (Allah rahmet eylesin)
Yolun sonundaki evinden çıkıp gelirdi ikindi vakitlerinde
Kapı önünde kim varsa oturup muhabbet ederdi
Eşi Zeki amcamız gülen yüzüyle gelirdi
İlker Şükrü Kadir Sündüz
Güzel bir aileydi.

Yağmur yağardı
Seller akardı
Mahallede herkes camdan bakardı
Güzel bir hikayeye hep birlikte başlamıştık
Amma apansız yarıda kaldı
101. Sokak Anılarda kaldı.