Mahallem Şiiri - Hasan Geneyikli

MAHALLEM
Üst, üste ev yaptık, girip oturduk
Tek kapıdan giren, mahalle durduk
Ayak yolu, mutfak, içerde gurduk
Hayad yok, sofa yok, yoktur mahallem

Boydan boya evler, yoktur sokaklar
Koşup oynayamaz, evde uşaklar
Hal hatır sormuyor, yeni kuşaklar
Tanışık komşular, nerde mahallem

Dur duraksız geder, gazanç peşine
Garışık zihinle, dalar işine
Huzur getiremez, eve eşine
Gönül açan sohbet, yapmaz mahallem

Makinalar çıktı, iş golaylaştı
Odalar dip dibe, yol gısalaştı
Vücut çalışmıyor, dert fazlalaştı
Asansör yürütmez, tembel mahallem

Süzünme bilmiyor, gelini kızı
Yapma boyalanır, yüzü ağızı
Renkler aşk hımsıtır, sevdasız sızı
Soylu güzellikle, bitti mahallem,

Geneyikli kat, kat, site dizildi
Her yanda gariplik, neşe çizildi
Sırlı yalnızlıkta, dostluk ezildi
Paylaşmaz, neşesiz, bitti mahallem

[email protected]