Mahalle Bakkalı Şiiri - Halil Altuntas

Feri gitmiş gözler, buruşuk alın,
Nemlendi gözleri yaşlı bakkalın,

Eli şakağında, yalnız başına,
Girdiği gün yetmişinci yaşına

Eski tezgah, vefalı arkadaşı
Islattı üstünü bir çift göz yaşı.

Uğrayan yok kapısından içeri,
Bakkal değil sanki, cinlerin yeri.

Nerede ayakta kaldığı dünler,
Nerede yüz ekmek sattığı günler,

Şimdi bir gün boyu oturur bekler,
Devamlı müşterisidir sinekler.

Market geldi, bakkal içe kapandı,
Ve esnaf sermaye narına yandı.

Bir lokma ekmek mi? O değil derdi,
Az kazansa bile “Çok şükür! ” derdi.

“Müşteriler” değil, “komşular” vardı,
Birini görmese gözü arardı.

Ya çocuklar, o ışık dolu gözler,
Bakkal amca en çok onları özler.

Sanki kapılıp ta gitmek sellere
Şeker verememek yumuk ellere

Mırıldandı: “Artık değişti devir,
Bırak direnmeyi, sayfayı çevir.”

Ankara, 12 Mayıs 2002