Mahalle Şiiri - Altay Taşkın

hiçbir mahalleye alışamadım
sürgünleri hatırlatıyor kaldırım taşları
yıkanamıyorum boş oluklarında
ay çarpıtıyor ayaklarımı
tahta kapılarında demirden tokmak
beynime iniyor misafir saatlerinde
selâmları dar geliyor kasketlerin
tercüme edemiyorum elleri
sığınaklarında ermiş söyleşiler
gözümden kaçan çelimsiz asmalarda
abama sinmiş kurumlaşmış öyküler
hafızamdan kaçan evlerin kapı numaraları
yürüyorum yalnız görünmeden kem gözlere
ayakkabımın altında silik düşler
adımı bilen yok ses vermiyorum seslenenlere…