Mahalenin biri Şiiri - Ahmet Yilmaz

Kole John

Herkesin bir rolu vardi mahallemizde
Kole John vardi: cok guzel hizmet eden efendisine
Mubarek gecenin yarisinda karisinin emri üzerine
Hic erinmeden, hic gücenmeden alirdi itini, ver elini disari
Karisi iceri girince el pence gecerdi saygi durusuna
Ve sikiysa eve 3 dakika gec gelsin
Gel de sen gor bu dügünü

Bir de muhtar Rene vardi
Bu da herkesin ne yaptigini, kimin kimle hangi saatte yattigini
Erinmeden not eder rapor halinde beyninde saklardi
Kimin kac misafiri gelir, mahallede kim hasta..
Hepsini cok iyi bilirdi..

Ve birde mahpus Mehmet vardi
Onun da bir ozelligi vardi. Gece gündüz hapisti
Cezasi cünkü müebbetti. Ona disari cikmak omür boyu yasakti
Ne bir geleni vardi ne de sorani, gorüs günlerinde
Disarida hicbir dostu yoktu cünkü.
Tek avuntusu, mutlulugu cok sevdigi iki cicegi idi
Bunlarla mutlu olur, bunlarla güler ve bunlarla gecerdi yasantisi
Aslinda cok mutluydu bu iki cicegiyle
Umrunda degildi hicbir zaman müebbet giydigine
Kendisini öyle alistirmistiki bu hapishaneye, disarisi onun umrunda bile degildi
Ve bir gün yine bir ziyaretci günüydü
Herkesin gozü kapidaydi
Ama bizim mahpus Mehmet ‘in boyle bir sorunu yoktu.
Cunku onu ziyaret edecek hic bir dostu yoktu ki.
Gerci ara sira birkac dost gibi gorunenler ona telefonlar acardi, abur cubur
Seyler anlatirlardi ve hep kendilerinden bahsederlerdi.
Ama hic bir zaman sormazlardi onun ne halde oldugunu…
Ne sekilde yasadigini..