Mah-ru Şiiri - Orhan Yamak

                           MAH-RU

Tevellayım  on dördünde  sehabsız şavkına
Çekilince  kalabalığı şehrin tenha sokaklarında
Gece yarılarında çıkarım eylül akşamlarında
Issıszlık ve ışığın buluşur loş semalarında
İyi ki çekilmiştir herkes, göremez kimseler
Leblerim müterennim nazarım didenle buluşunca
Yüzümde beliren tebessümü, ben aya bakınca
Tarihten kalan o aziz ruhlu taş mekanlarında
Ey Mahru iştialdir ki kalbim penah sana
Rahnedar gönlüm  eşkbardır hasretinden yana
Münkesir şafaklarda  mahışems ol  gel bana
Birlikte duralım  huşuyla seherlerde yine  ezkara
Ey Mahru  eylülsün meyveye durmuştur  dallar
Sana çıkar geçtiğim bütün kimsesiz taş yollar
Bu şehri değil soğunu severim  o yüzden ki
Bir rasadgahdır yukarı tekkesi sarar ayaz kollar
Vuslatın dilemem  tamusun bana oda yanarım
Gülşendir hayal-i efkarın seni sensiz yaşarım.
              
                                                     O. YAMAK