Mah Perim Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Bağrımda yıllardır yanan ateşi;
Söndür artık küle döndüm Mahperim.
Hazan çağım geldi; sonbahardayım,
Boynu bükük güle döndüm Mahperim.

Umutla bekledim bir ışık, bir ses,
Bir fısıltı umdum, kısık bir nefes,
Gülüm bana dedin umudunu kes;
Zar eden bülbüle döndüm Mahperim.

Hasretinle yandım, hasretimsin sen,
Benden çok uzakta, gurbetimsin sen,
Uykusuz geceler, nöbetimsin sen;
Rüyadan hayale döndüm Mahperim.

Bu sevgiye gönül verdim, söz verdim,
Yüreğime ateş verdim, köz verdim,
Bir ressama model oldum, poz verdim;
Sergide tuale döndüm Mahperim.

Sırrım oldun, sırdaşım edemedim,
Yola çıktım, yoldaşım edemedim,
Derdim oldun, gözyaşım edemedim;
Damlamadan sele döndüm Mahperim.

Kader dedim, kader; alın yazısı,
Mutlu olman, bu gönlümün arzusu,
Sessizce feryadım, yürek sızısı;
Sazımdaki; tele döndüm Mahperim.

Etemi-yim; bana sorma halimi,
Divanemiyim ben, yoksa delimi.
Zalimle yaşattın, bana zulümü;
Senin için ele döndüm Mahperim.