Mağrur Ve Mağdur Edildin Ey Kalbim

“ ey duvarlar, çok yalnızım, ışıksızım

hangi gün ışıksız kalsam, yüzünü göresim gelir
ne zamandır karanlıkla zindan arasında sıkışık tenim
aklımın ermediği her konuda yardım et bana
ya güneşi getir, ya ışığım ol, karanlıktayım

hiç susmayan bi ses fısıldıyor kulağıma tüm gerçekleri
hayatta mıyım değil miyim düşünüyorum durmadan
oksijen solumama yetmiyor kalan ormanlar
ya yaşamıyorum, ya doğmak üzereyim, ortası yok, çünkü kayboluyor anlamlar

en ince ayrıntılarda buldum gerçek anlamları
her şey açık ve netti, yine de direttim sonuçları
günlerce sustum, kimse konuşmam için uğraşmadı
içime kapandım, orada tarttım doğruyu yanlışı

kuş kadar hafif bir vicdandı dünyadan istediğim
kim çıktıysa karşıma, sırtıma onun hayatını da yük ettim
kimseye yetmedim, kendime bile kalmadım
göz yaşım bile yorgun artık

hep kendimden harcadım seni düşündükçe
küçülüyor gözümde eskiden içime zor sığan şeyler
incinmeni istemedim, bu yüzdendi tek çabam
neyi seçersen seç, kendine kalmıyorsan her şey zehir oluyor, her şey haram

mağrur ve mağdur edildin ey kalbim, hiç böyle olmamıştın
daha önce, bir yükle bu yokuşu böyle çıkmamıştım
kim olduğumu hatırlatıyor bana her davranışın
içim sızlıyor bir bıçak kesiği gibi, kalbim hiç böyle mutsuz atmamıştı

sabahlar anlamsız, geceler fazla anlam dolu
kim uyanmak ister geceden sabaha haramlaşıyorken uyku
gözlerimin içine ne ara böyle hapsoldun
rüyadayım sandığım her gerçeği seninle buldum

böyle severken, böyle sevilmemek olmuyor
hangi dala tutunsam elimde kalıyor
görülmüyor gözle ama kalbim durmadan kanıyor
ve içimdeki çocuk ellerini duvarlara vura vura ağlıyor

güneş hiç doğmuyor, karanlık sefa sürüyor odamda
tutunmadığın için bana, kurtaramıyorum seni o hayattan
ne engel oluyor gelmene, neden kıpırdamıyor saçının teli bile?
cevap arıyorum her şeyde, hayatımı mahvediyor sonuçlar..”