Ey! Nefsim; olmazları hiç, olduramasın.
Doğudan sabah güneşi, doğduramazsın.
Bahçede açan gülleri, solduramaz sın.
Neden böyle mağrur sun, öyle isyankar?
Uçan kuşları dallara, konduramaz sın.
Esen yellere “dur” desen, durduramazsın.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta