Ey! Nefsim; olmazları hiç, olduramasın.
Doğudan sabah güneşi, doğduramazsın.
Bahçede açan gülleri, solduramaz sın.
Neden böyle mağrur sun, öyle isyankar?
Uçan kuşları dallara, konduramaz sın.
Esen yellere “dur” desen, durduramazsın.
Kaybettiğin pabucunu da, bulamazsın.
Neden böyle mağrur sun, öyle isyankar?
Hasta olsan derdine derman, olamazsın.
Yola yalnız çıksan, menzile varamazsın.
Yalnızlık Allah’a mahsustur, kalamazsın.
Neden böyle mağrur sun, öyle isyankar?
Gökten kar ile yağmuru yağdıramaz sın.
Dağları ileri geri, kaydıramaz sın.
Vazgeçilmez değilsin ki, kandıramazsın
Neden böyle mağrur sun, öyle isyankar?
2021
Kayıt Tarihi : 27.4.2021 01:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!