Mağrur Güzel(1-2) Şiiri - Ahmet Şadi

Evvel zaman içinde bir güzel,
Yaşarmış şirin bir beldede,
Güzelliği destanmış dillere,
Benzetirlermiş onu huri meleğe,

Herkes ona aşık olur,
Sevdalanırmış kendine,
Ama o güzelliği ile mağrur,
Kimseyi almazmış gönlüne,
Günlerden bir gün gerçekten sevdalanmış,
Yağız delikanlı bir yiğit bizim güzele,
Aşkını duyurmuş ona,
İsbat etsin aşkını demiş bizim mağrur güzel,
Yiğit düçar olmuş türlü çilelere,
Yinede vazgeçmemiş gerçekten sevdalanmış,
Canı uğruna bizim mağrur güzele,

Ama nafile,
Bizim güzel anlamamış ben güzelim,
Çok sevenim var,
Beni sevmeli beyler ağalar,
Bizim yiğitse sevdasına karşılık görmeyince,
Kendini vurmuş dağlara dolanmış durmuş,
Divane diyar diyar,

Bizim güzel aldanmış güzelliğine,
Beğenmemiş kimseleri,
Zaman akmış gitmiş ğafilane,
Zamanla birlikte akıp gitmiş,
Dillere destan bizim güzelin güzelliği,

Çaresiz düşmüş bir sefile,
Çok pişman olmuş iş işten geçmiş,
Artık arayanı soranıda kalmamış nafile,
Her şey çekilir varmı? dahası başa gelince,

Bizim yiğit divane dolaşırken,
Gurbet ellerde,
Duymuş sevdalısının hallerini,
Derinden sarsılmış sevdalı yüreği,
Yollara düşmüş görmek için,
Sevdasından yandığı dillere destan güzeli,

Bizim yiğit sevdalı dönmüş sılaya,
Hayatın yüklediği dertleri görmüş sevdaya,
Hala eserken başında sevda yelleri,
Yinede erişilmez engeller koymuş sevdaya,
Birgün karşılaşmışlar yol boyunda,
Bizim güzelin üç beş çocuk kolunda mahkum olduğu kader yanında,

MAĞRUR GÜZEL(2)
Bizim yiğidin tuhafına gitmiş gördükleri,
Anlayamamış bu işteki incelikleri,
Nasıl olurda bu güzel,
İçine dokunmuş gördükleri,

Nedir? demiş bunlar hani,
Severdi sevmeliydi seni beyler ağalar,
Ne oldu şimdi gözlerin yaşlı ağlar,
Bizim güzelin bütün çektikleri,
Ömrünü alıp götürürken,
Almış götürmüş ondaki eşsiz güzelliği,
Gel demiş sevdalı yiğide gel sana göstereyim,
Bu işteki ibretlik inceliği,

Evinin önüne ektiği gül bahçesine katmış,
Şimdi bana bu bahçeden en güzel gülü getireceksin,
Ama bu işin birde şartı var,
Adım adım yürürken attığın adımdan dönmek yok geri,
Bizim yiğit dalmış gül bahçesine kabül edip her şeyi,,
Atılan adımda yok ya dönmek geri,
Güllerin arasına dalınca yiğit,
Şaşırmış görünce birbirinden güzel gülleri,
Onumu alsam bunumu alsam,
Derken bitirmiş adımlarken bahçeyi,
Geri dönmekte yok bakmış en son adımda,
Bahçenin en sonunda yaprakları solgun,
Hazan yemiş bir gül,
Çaresiz onu almış getirmiş geri,

Yiğit anlamış çoktan bu işteki inceliği,
Bizim güzel demiş işte böyle yiğidim,
Güzelliğe aldanıp gülbahçesinde sandık kendimizi,
O güzel bu güzel derken,
Bizde güller gibi güzelken aldandık,
Sevgi nedir bilmedik sevene gönül vermedik,
Bu başıma gelen kendini beğenmişliğin halleri,

Kader bu keşke seni anlasaydım,
Yükseklerden uçmasaydım,
Hayatın dertleri kanatlarımı kırıp,
Kuru dallara konmasaydım,
Güller güzeldir ama her gül kendince güzeldir,
Gül sevilince güzeldir,
Gül kendini severse işte bu ona eceldir,
İşte hikaye bundan ibaret,
Her işte vardır bir hikmet,
Sen sevene gönül ver mutluluk olmasın keramet,
Seni sevene naz edersin katlanır istersen kahret,
Eğer senin sevdiğin sevmezse seni,
İşte o zaman yandın ne gelirse gelsin,
Başım üstüne deyip sabret,