Mağrur Erciyes Şiiri - Yakup Icik

Mevsimlerde Erciyas Erciyes,(1*) bana bu genç çağımda verme sende keder, yas. gelip sana vuruldum.. uzak, çok uzak yerlerden. karşında ağlıyorum bak. Gözleri, gönülleri alıcı, coşkun bir güzellik seli önünde görmez oldum dört yanı! berrak ve oynak, tatlı bir bahar sabahı, vurunca güneşin rengi yamaçlarına, gözlerin dalar, süzülür gönlüm gibi engin ve renkli havalarda her yana! O zaman kızıl bir kör halinde yanar, yanarsın işte ben o an yenemeyip içimden gelen ahı kızıl başlarına sarılarak isterim yükselmek! evet, sen o zaman mavi gökten inmiş bir aşk ilahesi gibi vurulup her yerinden kanar, kanar kanarsın! bir kızıllık, kırk yıllık şarap mı, yoksa güllerin rengi midir.. ruhuma başka bir tat, başka bir renk veriyor. Yazın, ah o yaz günlerinde, ne mutlu ne ulusun. üstünü mavi, kardan, pembe bulutlar sarmış hale gibi. şu benim çöl olan kalbime, tepende taşıdığın o ak kevserden sunsan piyale gibi! güz yaprakların altınlaştığı ve havaya uçuştuğu zamanlarda, o hülyalı ve rüyalı başı, yükselir, yükselir kalkmış gibi şaha; kaybolur bulutlarda! Ona, içimden taşan ve coşan duygularla bakarken, silinir gözlerimden perdeler.. boğulur nur içinde geceler; gördüm değmiş başı Allah,a! kışın, ah seni kış günlerinde görmek ne zordur.. eski çağlarda sevgiliyi görmek kadar. o zaman seni bilsen nasıl özler, ararız. dört yanını sarar ince bir sis, boz bir duman. o zaman seni bilsen ah nasıl arar, arar, ararız! bu özlem dolu anışın ne büyük bir derdi var, var, var! (1*) İsmail Tarhan (' Altın Tablo' şiir kitabı) Yakup icik kitaplığından 1970-1984 - Melle / Almanya