Magma Şiiri - Ahmet Bahçevan

Eski resimlerden bakıyor
çürümeye yüz tutmuş yaprak kokusuyla
çantasında birkaç düş ölüsü
misilleme sandığınız yanıtsız mektuplara
ömrünün öte yakasıdır sımsıkı örtündüğü

Gıcırdayan kapılar ansızın açılırsa
tekin değilken sülfür ve katran
nasıl yerleştirecek dağınık eşyaları
erkenci çocukların öylece bıraktığı
dar günlerin onulmaz boşluğuna

İmgelemini yıkıp uçurumlar başlatan
çiçek değil çopur yüzlü bir kahkaha :
─ Bağışlar mı unuttuğun mum sekili odalar,
ekşi pestil bile alamazken oğluna

Unutsaydı börtü böceği ile
Doğanın gizeminde eriyip yeğnidikçe
eskil yontular gibi duran ihtiyarları
üşütür müydü yüreğini
bata çıka yürüyebildiği magma