Mağarada nebula Şiiri - Servet Balıbey

karanlık bir mağara, sonsuzluğa açılan
içinde bir göl dolu berrak suyla sulanan
bir nefes ki tertemiz kurulmuş epey eski
coğrafyası çeşitli insanlığa sunulan

bir döngünün geçidi bir sarmalın mahfidi
geçiyor tüm insanlık insan bunun şahidi
kaşif olmuş tüm beşer keşfetmeye gerçeği
sorsan mağara nerde çoğu bilmez gerçeği

nerde dünya bilen yok gidilecek durak yok
şöyle geldik böylesi, böyle geldik çok kişi
neden burda, nereye, neden gitmez geriye
ben milyar yaşındayım, yıldızlardan öteye

nerde beni üreten, tozdan durgun nebula
gören var mı, ölmüşüm, yıldızlarla kol kola
karbon, demir sindirir, oksijen altın takar
ben çok element yedim, kalsiyum beni yakar

garip geldim çok garip, nerde getiren habip
icap etti ben doğdum, lakin halim muzdarip
tünelin başındayım, tam ölecek yaştayım
izliyorum alemi, en öndeki saftayım