Mağara'daki Yarasa ile Dağdaki Kartal'ın ...

Gözü kör Yarasa!
Çıkamazsın dağlara,
Sen kalıver karanlık mağaranda

Göklerin ey yüce Kartalı!
Yakışır mı yanına kör Yarasa?
Aşağılarda uçma!

Sordum Kartal'a; ne buldun sen bu Aşk'ta?
Anlattı bana, ballandıra ballandıra:

Hep yüksekten Uçarım gündüzleri
Sınırım en yüksek dağın zirvesi
Görürüm uçsuz bucaksız gökyüzünü
Yerdeki karıncayı, denizdeki yunusu
Yeryüzüne inen ilk kar tanelerini

Sınırsızlığımla öyle övünürken
Ondan öğrendim sınırlarımı
Ne derece kör olduğumu
Her gece yeniden doğdu
Bana yeni dünyalar kurdu

Hiçbiri benim gündüz gördüklerim değildi
Nasıl olurdu
Kör yarasa gecelerde benden fazla macera yaşardı

İple çekerim bütün gün geceyi
Gündüzler; gördüklerimle sınırlı,
Geceler ise; hayallerimizin sınırsızlığı

Yarasaya sordum nedendir Kartal'a aşkı:
Dedi ki; bana ne gerek gündüze çıkıp görmek olanı
Benim gördüklerim değil bunlarla sınırlı
Nice renkli, nice heyecanlı
Öyle güzeller ki, gören gözlerle bakmalı

Bana gerek Kartal'ın cesareti, hızı
Yaymalı tüm Dünya'ya bu Aşkı
Anlatmalı bambaşka Diyarları
Görülemeyenlerin sınırsızlığını