Mağara Adamı Şiiri - Murat Yılancı

Yürüyün, sevgiliye kavuşmak için; durmayın!
Derdinize bir dert daha katmadan
Bir adım daha atın karanlığın ufkuna.
Şafaklar sökmeden anlatmayın gün ışığını
Bir kapıya daha kilit vurun,
Kalbinizdeki yıllanmış acıların üstüne
Günyüzü görmemiş yalnızlıkların,
Bağrına saplanan hançeri çekmeyin,
Bir ah ile kanatmayın bin bir yarayı...
…
Bir silah, şakağımda namlusu,
Buz kadar soğuk, asırlar kadar uzun.
Ve meşakkatli bir maziye uzanan
Yıllanmış bir keder kadar yalnız ve yorgun.
Tetiği çekmeye ne cesaretim var,
Ne de silahı bırakmaya niyetim…
Hazır kıta bekleyen mermiler
Hayattan geriye iki satır keder bırakmaya
Mahkûm, istekli ve korkunç.
O anda anlayabilecek, anlatabilecek
Hislerin ve anlaşılmamanın ötesinde
Hava ve su kadar güneş kadar ihtiyaç duyuyorum
Satırları taşırmadan, sürgüleri kırmadan
Kederi gözbebeklerine mühürlü yolcuya…
…
Bir feryat koparıyor,
Bin çığlıkla inleyen silahımın namlusu.
Delip geçiyor karanlığın sinesini, mermilerim.
Ölümün tatlı dokunuşları,
Titreyen bedenime sarılırken üşüyorum.
Bir anlık aydınlıkla,
Teslim ediyorum ruhumu, ilk günaha…
…
Olan oldu, o yok artık; hiç olmayacak,
Oysa tek istediği; kederiyle, sessizce, yapayalnız
Mağarasının karanlığında, inzivaya çekilmekti...
Kederinle şad ol, yalnızlığınla kapan,
Sürgülü kapılar ardına, huzur içinde…
…
Yüreğimiz ve sevdiklerimizle aramızdaki mesafeye
İsim verdiğimiz her adım,
Yalnızlık, karanlık, keder… Hiç fark etmez.
Seni ondan alıkoyan bir mermi, bir hançer gibidir.
Durmadan saplanır,
Hiç durmadan göğsümüze…