Mağara Şiiri - Faruk Bakuri

İn odur ki kar’dan ev
Ma-ğar-a hak evi kev
Her veli in’e koşar
Alır ev-vel’den ödev

Ma-ğar-a gök halkı o
Ma ay gök, ğar balkı o
Ğar o kar nebi veli
Hem halif hak hulku o

Mağa=b-oğa ok ra’lı
İn ok’u ins’in halı
İnek=sığır=ins icat
Edinmiş on’dan galı

Ay,in evi =mağara
İn oğlu=ins o kar’a
Mağara =gave okuz
Hem de remiz bakara

İnek=sı-ğar kar ev’e
Kar o ğar’a mu-ğara
Yin ok-yay ev, –ek oğul
Kökünü dağ bağ ara

Bir mu-ğar-a bakara
Hem mu-kar’a sekar’a
Kimi ten-ğar-lek demiş
Kök olan zül-fi-kar’a

Mağara ay’lı hane
İn ayıya şahane
Ay, in, san’dan bir hane
M-ay mun da ay mu hane

Mağara sözü der o
Göklü hak eri zer o
İn-san gök evden şemsi
Var olmuş hak’tan gör o

Ma o ay’dır ğar oku
A’sı hane hak şakı
Mağara göklü evi
Hem de in,an ev pakı

Gök halkı o kavm-i ad
Ad ay’la ma bir abad
Maad adam man aman
Her zamana o adad

Ruh hanesi mu o ay
Ay mu evi ordan gay
İns=sin=mu kurdan halif
Sin’e yürek yevmi say

Hak-u su ruh’un evi
Sin hak,ins damat gevi
Ruh’un arz seyri sonu
Sin’de gerdek bir nevi

Sin=hak ilim hem o nan
Ekmek=adem=man konan
Bre-ad=pir-ad nimet
İsa’da ışık Mennan