Mağara Şiiri - Bahar Atmaca

Yürüyorum,
Karanlığa sızan bir ışığın peşinden.
Düşe kalka ilerliyorum,
Önümü göremediğimden.
Etraf toz duman...
Koca koca taşlar var dokunduğum
Soğukluğunu ruhuma soluduğum.
Yolumu bulamadığımdan
Yudum yudum azalıyor umudum.

Bir mağara misali hayat:
Issız, karanlık ve korkulu...
Bir kıvılcıma bakar,
Zulmetler ortadan kalkar.
Işık, kalpten mağaraya yansıyan
Nasıl ulaşılacağını bilemediğinden
Aranıp da bulunamayan.
Korkulu olansa zaman,
Gayesiz, arzusuz bir şekilde akan.
Issız olan şey ruh,
Bir türlü dengini bulamayan.