Maganda Şiiri - Ali Yüksel

O daha yedisinde; okula gidecekti,
Bahçe sokak park derken, oyunlar oynayacaktı.
Saçları uzun, taranmıştı yeniden,
Kırmızı bir kurdela, kemer ince belinde.

Annesi süslemişti, düğün uzak değildi.
Ağabeyine tenbihi, üşenmeden etmişti.
Ayşecik'e dikkat et bırakma ha elini,
Sonra nasıl yaparım beklerim ben yolunu.

Üçü birden geldiler, abileri ve Ayşe.
Düğün çoktan başlamış, amca Halil en başta.
O da durdu halaya, çekingen ve sıkılgan,
Utanırdı oyundan hemde sıkılmış gibi.

Biraz zaman geçince Ayşecik'te alıştı,
Artık hava değişti, sırada çiftetelli.
Çıktı kimse demeden, ortaya bir havayla,
Şöyle bir döndü ki, başladı oynamaya.

Zurna hepten coşmuştu, bütün sesler kesildi,
Tuğçe birden bağırda, Bekir amca geliyor,
Davul zurna yöneldi, gelen arabalara,
İner inmez maganda, sarıldı paralara.

Davullar vuruluyor zurnalar ve halayı,
Maganda coştu yine, davrandı silahına.
Al bir şarjör boşaldı, öteki nerede ki,
Derken peşi peşine boşaldı tüm kovanlar.

Ayşecik oyun oynar, bir elinde mendili,
Diğeri havadayken, yerde buldu kendini.
Birden herkes koşuştu, küçük kızın yanına.
Kör olası kör kurşun girmişti tam kalbine.

Kurşun adres sormazdı, bende bunu bilirim,
Hergün gazetelerde böyle haber okurum.
Ayşecik'ler ölmesin, analar ağlamasın,
Takımım galip gelmiş, kursağımda kalmasın.

Yükselim der akıllan, sene ikibinaltı,
Bu kafalar yüzünden, ülkem geride kaldı.
Almayınca kitabı ve kalemi eline,
Takar tabi maganda ondörtlüyü beline.