Madrabaz.. Şiiri - Hüseyin Demircan

ot katar icine sarar tutunu
muadil sahsini soksa akrep az
laf soze benzemez zirva butunu
siir der millete verir madrabaz

kadrini bilmez hic iyi niyetin
okura yedirir tavuk ciy etin
her yanin yag imis ode diyetin
atesi gormesin erir madrabaz

yar deyipte uckur cozer harama
merhem olmaz hep tuz basar yarama
dogasinda cimen vasfi arama
azicik guneste kurur madrabaz

hutbeye baslasin eskiyi anar
bosa gecer omur ah ile yanar
gercek sair gelsin cekilmez kenar
yolun ortasina durur madrabaz

onu dinlemekten gitmesi cennet
zavalli okurun canina minnet
kimse okumuyor gecirir cinnet
cekerek adami vurur madrabaz

boyle bir vahsete dayanmaz yurek
bu yaban domuza yapilir surek
basinda gardiyan elinde kurek
maltada karlari kurur madrabaz

fakirem daglar var fidan fideli
su bizim millet ne genis mideli
zenciri koparmis azili deli
dilerim zindanda curur madrabaz..