Madra Dağı'nda Şiiri - Sedat Koçar

Öğle vakti sıcaklığıydı,
İçimi yakıp,
Kavuran...
Üstümde ulu ağaçlar kol germişti,
Yaprakların arasından güneş ışnları,
Yeşilin bin bir tonuyla yansıyordu
Patikaka...
Uzayıp giden tenha ormanda,yoldaşım hayalindi bana Rehberlik eden,korkumu dindiren,
Sen yoktun yanımda; ama ellerimde
Hissetiyordum ellerini...
Ağustos böcekleri ritim tutmuştu,kararlıydı akşama
Kadar ötmeye,belki gece de ötecekti, ne bileyim.
Uzaklardan, çok uzaklardan çan sesleri geliyordu,kulaklarım Çınlıyordu sonsuz titreşimlerle,
En tanıdığım seslerdi inek,koyun melemeleri,
Hafifletiyordu korkumu...
Çok tenhaydı Madra Dağı,yükseklerden
Kurt,çakal ulumaları yankı yapıyordu derelere,
Geniş yapraklı ağaçlar bırakıyorlar,
İğne yapraklı ağaçlara
Kendilerini,
Gök gürlüyordu,dev ağaçların hemen üstünden geçiyordu Kümülüs bulutları,
Yağmur yağmak üzereydi;
Islatacaktı yine iliklerime kadar beni,
Üşüyordum,titriyordum o keçi yollarında
Yürümeye çalışırken,
Biri hep aklımdaydı,
Ayakta tutuyordu umutsuzluğumda,
Karanlık çökerken ormana,
Karanlıklara kaybolarak ayrılıyordum
O görkemli
Madra Dağı'ndan.