MADIMAK OTELİ
Yıl bin dokuz yüz doksan üç,
Aylardan temmuz,
İki temmuz.
Bir fısıltıyla
Doğruluğunu hiç sorgulamadan
Cumhur cemaat
Sokaklara balıklama daldılar.
İnsanın inanası gelmiyor ama
Gözü dönmüş haldeydiler.
Yalanın gücü çıldırmış haldeydi o akşam,
Binlerce insan
Azgın birer boğa gibiydiler.
Kinle,nefretle
Aydınları, sanatçıları, şairleri,
''Yakın...''
''İşte cehennem ateşi...''
Naralarıyla,
Bağnazlığın ateşinde acımasızca yaktılar.
Otuz beş canın
Vicdanlarında alevler, çırpınışlarına baktılar.
Ne zaman Sivas,
Ne zaman sönmeyen yangın,
Ne zaman Madımak Oteli denilse,
Bıkmadan usanmadan,
Kasasız, mindersiz
Defalarca, birbiri ardına,
Ters düz demeden,
Taklanın her türlüsünü attılar.
Ve o günden bu yana,
Ve o günden bu yana,
Madımak Oteli,
Alev alev!
Madımak Oteli yanıyor hala.
Antalya-2010
Mustafa Çetinkaya
Kayıt Tarihi : 2.7.2017 00:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Çetinkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/07/02/madimak-taklasi.jpg)
Duyarlı yüreğinizi kutluyorum Mustafa Bey,kaleminize sağlık.SAYGILARIMLA.
Yorumun için teşekkür eder,saygılarımı sunarım.
O günleri hatırlatarak bugünümüze bakınca da hali içimizi yaktı derinden.. Kutluyorum duyarlı yüreğinizi.
Yorumun için teşekkür eder,saygılarımı sunarım.
Cumhuriyetimizin temellerinin atıldığı Sivas'ta..,
cumhuriyete ve aydınlığı duyulan öfkenin yaktığı aydınlarımızın,
yakılarak söndürülmeye çalışılan ışıklarımızın,
o güzel insanlarımızın...,
yokluğunu daha çok hissederek ve özleyerek…,
o kibriti çakan iğrenç kara cehaleti ve onları arkalarından dürtükleyen
cumhuriyet ve aydınlık düşmanı malum karanlık zihniyeti..,
2 Temmuz 2017 de..,
daha da büyük bir öfke ve şiddetle LANETLİYORUM!
...
Duyarlı yüreğinize., kaleminize sağlık sayın Mustafa Çetinkaya...
Yorumun için teşekkür ederim Cevat abi.Saygılar...
Yorumun için teşekkürler İbrahim öğretmenim. Saygılar.
O gün güneşin son aydınlığıydı yanan, karanlığın ayak sesiydi... Cehennemin kaçıncı katından gelen zebanilerdi ateşi tutuşturanlar...
Yiten otuz yedi can
Yiten insanlıktı, canavar ruhların dünyayı istilasıydı, acıydı, göz yaşıydı... Yüreklere düşen kordu...
Ruhları şad olsun...
Günü anlatan ve dünya var olduğu müddetçe anlatılacak kara bir günün şiiriydi, acısıydı mısralardan dökülen...
Kaleminize sağlık Mustafa bey...
Yorumun için teşekkür ederim Bülent bey.Saygılar.
TÜM YORUMLAR (7)