Hangi gelin sever ki kömürün kirini
Güneşi karanlıkta göreni
Bebe beşikte
Kulak eşikte
Damarları var kömürün
İçinden yanar
zifir yapışık dumanıdır
Nefessiz bırakan
Derisi deri değil
Toz toprak kaya parçası
Kazma sesi mutfakta
Kömür karası pişen aşta
İlaç yaptılar uyuyakaldı Sakine
Vagoncular, kancacılar motorcular
Koşuyordu çaresiz tahkimlerde
Karınca gibiydi uçsuz bucaksız derinde
Rüyasında katran teri erinin
Bir kırbaç gibiydi emirler
Haydi bre daha derine
Sen inmezsen kim gide
Cesetler taşınacak şimdi
Köşeden parladı ambulansların mavisi
Dolaptan bir şişe aldı Sakine
Bir avuç yere uzandı
Şimdi kafeste iniyor 300 metreye
Sonra vagonlar, vinçler ve gaz kokusu
En derinde bilmem kaç metrede
Bir ışığa girdi
Gövdesi pamuk kadar hafifledi
Bir ışık daha parladı
Sonrasını hatırlamadı
Kadri Yamaç
Kayıt Tarihi : 17.10.2022 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Maden kazaları can yakıyor, yürek dayanmıyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!