Kömür ocağında işe başlayana
Her ayrılış bir vedadır eşe çocuklara
Sarılıp öper kucaklar emanet eder Allah’a
Umuttur evleneceklere hayata atılacaklara
Besmeleyle başlar çıkardı yola
Omzunda kazma kürek inerdi madene
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Isıtmaz artık kömür ölülerin ardından
Babaların annelerin eşlerin çocukların yüreğini
Kardeşlik dersleri verilir yakılan ağıtlarda
İmam helallık ister konu komşudan
Madencinin hakkı helal Allah’tan
keşke bu kaza olmasaydı da ,bu şiiri yazmasaydınız.
başımız sağ olsun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta