Madenciden Şiiri - Savaş Arslantor

Eyyy esmer yarim…
Eyyy alın yazımın karası…
Eyyy ekmek gibi vazgeçilmez
Azrail gibi korkunç davam…
Ömrüm boyu benimlesin artık
Ciğerimde taşırım senin zerreni ciğerimde
Hatıranın olmadığı yer kalmadı
Şu biçare bedenimde
Bana zulüm edip sermayeyi memnun etsende
Senin için ölende benim
Canından can verende…
Ben madenciyim..
Ben "oğlum yüzmede bilmezdi ne yapar şimdi" diyen Ayşenin oğluyum
Ben "gittimi şimdi bizim oğlan" diyen yırtık lastikli recebin kuzusu
Ben sular altında kalan Ermenekli iki garibin bir oğlu tezcan ım
Ben babam Hüseyin le aynı zehri yutan somalı fatih
Ben koyun koyuna geldiğimiz şu dünyadan koyun koyuna giden ikizlerden İsmail im
Ben toprağa düştüğü gün oğlu doğan Durdu, muslulu İsmail fidan, Çaycumalı Erman ım
Ben cenazesi karıştırıp başka yere gömülen sabriyim, erkanım
Ben 8 aydır cesedi bir kuyuda yüzen Engin im Dursun KARTAL ım
Ben Elbistanda toprağı eliyle kazan o ananın oğluyum
Bin küsür gündürki kayıbım
Ağıtlar çığlıklarla aranıyorum
Anam toprağı tırnaklıyor çıkarmak için beni
Eşim açıp elini yalvarıyor Mevlaya
Topraktan alıp toprağa da koysa
Yerini bileyim diyor..
İstiyor cansız bedenimi
Ben madenciyim
Milyon tonlar göçtü üzerime ezdi beni
Belki su balçık aldı götürdü
Kömür gibi yandım yangınlarda belki
Parçaladı taşlar tüm derimi
O an kesildi nefesim
Bir an gördüm oğlumun hayalini
Ne olur bırakmayın beni
En kötüsü buya gelip kesselerde sıkışan bedenimi
Cesedim olsun bulunsun
Mezarım olsa olsunda
Bayramda da olsa oğlum görsün mabedimi