Madenci kızı esma
Henüz on üç yaşında madenci kızı esma, gözleri kömür karası.
Kardeşlerin en büyüğü,Annesinin eli ayağı,Babasının arkadaşı.
Baba madenci olmasaydın ne olmak isterdin?
Yine madenci olmak isterdim kızım.
Baba yüzlerce işçi göçük altında kaldı.
Binlerce çocuk öksüz yetim analar dul kaldı.
Yetmedi mi? Baba
Yetmez kızım yetmez.
Senin korkularını endişelerini anlıyorum ama bu ülkenin bizim gibi emekçilere ihtiyacı var kızım. Sorumluluklarımızı korkularımızla baş ederek yerine getirmeliyiz. Bizim kaderimiz bu ben seçtim bu mesleği gurur duyuyorum sende duymalısın.
Bir kış ısınmak için bir ton kömüre oyunu geleceğini satarak yaşamak yerine, yerin yedi kat altında binlerce ton kömür çıkarmak, ülkesine katkı sağlayarak göçük altında kalarak ölmek daha onurludur. Ben ölürsem sakın ağlama kızım şikayet etme, onurumu taşıyarak yaşat, bu sana baba nasihatı baba mirasıdır.
Tayfun Bulut
Tayfun BulutKayıt Tarihi : 20.5.2010 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
madenci kızı esma BAŞIN SAĞOLSUN,
madencilerimizin karalarla karanlıkta alınteriyle verdikleri yaşam savaşı, ekmek davası.
duyarlı yüreğine sağlık, sonsuz saygı ve selamlarımla.
Madencilerin kömür karası hikayelerinin özü yüreklerindeki bembeyaz alınteri aslında....
Duyarlı yüreğine sağlık değerli kalem...
TÜM YORUMLAR (5)