Ben madenci çocuğuyum
Özlemle beklerim
Yüreğimde diken diken
Sevdiklerimi kaybetme korkusu
Ben madenci çocuğuyum
Uykularımda gezerim
Kömür tozu tarlalarda nedendir bilmem
Çiçekler açmıyor burada…
Ben madenci çocuğuyum
Vardiya bitimi
Uzun uzun çalarken ziller
Hemen fırlarım
Koşarım karşılamaya
Ağır ağır çıkarız evin yokuşunu onlarla
Elleri kapkara, yüzü kapkara
Sildikleri zaman
Karanlık bir bulut yükselir
Karışır mavilere…
Bizim buralar
Benzemez sizin oralara
Biz oynarken bahçede
Tam altımızda derinlerde
Sıcağı çıkarır babalarımız
Babam yüzü ışıl ışıl
Ocak yutarken görün onları
Hele bir de kusarken…
Öksürüklerle aksırıklarla
Çıkarlarken bakın onlara
Yaşamı görün
Ölüm korkusunu
Yaşamanın sevincini
Kapkara yüzlerinde
Beyaz tebeşirle yazılmışçasına
Okursunuz açık açık…
Ben madenci çocuğuyum
Ben madenci çocuğuyum
Soğuk, karanlık dehlizlerden
Ateşi çıkarır babalarımız…
Kayıt Tarihi : 6.3.2008 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uykumda gezerim
Kömür tozu tarlalarda nedendir bilmem
Çiçek açmıyor burada'
Çok güzel. mükemmel, Gecenin 01 00 de keyifle okudum şiirlerinizi. Tabii bir okadarda düşünceli ve duygulandım. Yüreğinize sağlık. Sağ olun. Herşey gönlünüzce olsun.
TÜM YORUMLAR (1)