bir madenci çocuğu
o...sanki de
babasının kaderi
işlenmiş gibi
onun da yüzüne...
unutmuş gülmeyi
unutmuş söylemeyi
unutmuş eğlenmeyi
sanki de
böyle gelmiş böyle gider
der gibi...
unutmuş adaleti
unutmuş geleceği
unutmuş dinlenmeyi...
bir madenci çocuğu
o...sanki
boynunu bükmüş
yükleyin dünyayı
ben taşırım
bekler gibi..
unutmuş gülmeyi
unutmuş geleceği
unutmuş direnmeyi...
bir madenci çocuğu
o...sanki de
doğmadan ölmüş gibi...
Fikret Turhan-Yalova,
01.11.2014
Kayıt Tarihi : 1.11.2014 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!