Madenci Şiiri - Eyyüp Karaman

Mecbur olup yeraltına inerler
İnmek için asansöre binerler
Başlarından eksik olmaz fenerler
Madencinin umududur ocaklar
Ocaklar da madenciyi kucaklar.

Düşünemez okumayı yazmayı
Babalardan devir alır kazmayı
Onlar bilmez sinirlenip kızmayı
Madencinin umududur ocaklar
Ocaklar da madenciyi kucaklar.

Yeraltında tünellerde yaşarlar
Aşılmayan engelleri aşarlar
Tünellerden tünellere koşarlar
Madencinin umududur ocaklar
Ocaklar da madenciyi kucaklar.

Ölüm bile yıldırmıyor onları
Yüzlerinde siyah rengin tonları
Maden ile doldurur vagonları
Madencinin umududur ocaklar
Ocaklar da madenciyi kucaklar.

Bazen çökme bazen kaza oluyor
Gaz sıkışıp patlama da oluyor
Yaralanan ölenlerde oluyor
Madencinin umududur ocaklar
Ocaklar da madenciyi kucaklar.

Madenciyi kimse garip görmesin
Eyyübi der madenciler ölmesin
Madenciyi öldürenler gülmesin
Madencinin umududur ocaklar
Ocaklar da madenciyi kucaklar.

16.10.2022
Eyyüp KARAMAN