Sabah sabah… Kim bilir… Belki de son kez
Çocukların gözünden kaçırıp
En kuytu yerinde evin -gizlice- sarılıp öptü kadını
Akışı duran bir zaman gibi kadının gözlerine takılıp kaldı bir an
“seni seviyorum” mu “seni özlüyorum” mu ne?
Bir şey diyecek gibi oldu olmasına da çocuklar izin vermedi
Çocuklarda bir koşturmaca… Bir heyecan… Bir telaş… Bir şamata
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta