Bazen havasızlıktan, karanlıktan bunaldım.
Bazen duvarlar çöktü, toprak altında kaldım.
Kıyafetlerim yırtık; elim, yüzüm kapkara,
Katlandım bayıltıcı ruhsal yorgunluklara.
Günlerce, haftalarca gün ışığından uzak;
Bazen emekleyerek, bazen yuvarlanarak;
Karış karış gezsem de daracık tünelleri,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta