Madenci Şiiri - Hüseyin Turhal

Başında sarı bareti, elinde kazma,
Sakalları toz içinde, yoksul madenci.
Bir nafaka için, yerin altında hayata. ..
Yaşamak için can veriyor madenci.

Elleri nasırlı , yüzü kömür gözlü,
Kimi evli kimi bekar kimi sözlü,
Yeraltında kaza kaza, çiğerleri tozlu,
Günden güne ölüyor , gariban madenci.

Gece gündüz durmadan hep çalışır,
Cebinde para yok, boşa kürek çalışır,
Boynu bükük, bir nehire karışır,
Açlıktan yüzü gülmez , yoksul madenci.

İskele arızalı, sağa sola salanır ,
Görzü patlar , enkazdan binlerce can kalır,
Metan gazından , canlar nefesiz kalır,
Canlı mezarlara , gömülür gariban madenci.

Somada kömürden , madenciler ah yanar,
Zonguldak'ta madenci grızu da vah patlar,
Kozlu 'da ikiyüzaltmışüç işçiye birer mezar,
Yerin altında ölüm le hep yaşıyor madenci.