Madenci Şiiri - Yusuf Korkmaz

Madenci

Biliyorum bedenin yorgun
Biliyorum gözlerin dalgın
Biliyorum ellerin nasırlı ve yorgun
Emekçi madenci kardeşim
Yer altında madendesin
Kaderinle baş başasın
Dileğim sağ selim evin’e dönersin
Sen orada tanrıya amanet’sin

Kazmayı vurdunmu madenne
Kırılıyor cevher kömür tane tane
Galeriler çok uzun ve derin
Madenci bumudur senin kaderin
Sabah bir başladın’mı işine
Çigerini temiz hava yüzünü güneş görmez
Sakın hastalanma madenci kardeşim
İnan’ki derdine hiç kimse derman olmaz

Biliyorum cehver kömürü tozu çok pis
Bant boylarında olur hep toz ile is
Cigerleri,niz çürüyor his etmiyoruz biz
Arkadaşın kaza yaptımı olmuyor haberin
Nefes aldıkça toz alıyor tüm cigerlerin
Arkadaşım çalışıyordu Amasya çeltekte
Kimisi ladikte kimisi havza da kimisi kavak da
Söylediler grizu patlaması olmuş ocakta
Elimde bir şey gelmedi gezindim ben ortalıkta

Sene doksan iki Zonguldak kozlu yastaydı
Grizu patlamış tam yüzüç kişi olmüştü
Bunu duyan yürekler hep ağlamıştı
Kuyuda onlanların hayatı hep sönmüştü
Kiminin oğlu kiminin babası kiminin yari
Kuyuda göçük oldumu hep alıyor canı
Madenci bırakıyor orada cigeri kanı
Bu düzen böyle devam ettikçe bu madencinin kaderi

23/03/1993