3 Mart 1992 de ki elim kazada ölen tüm madenciler allahtan rağmet. Geride kalan tüm yetimlere sabır diliyorum. Umarım bir daha böyle kader yaşamayız...
8,15 suları bir patlama sesi geldi uzaktan
Alevler dumanlar çıkıyordu 30 nolu ocaktan
Bir bağrışma bir haykırış duyuldu uzaktan
Yanıyor MADENCİ yok oldu dediler...
Bir anda ana-baba gününe döndü ortalık
Üç-beş kişi çıktı suratları gece gibi karanlık
Bütün gözler dolu, millette belirsiz şaşkınlık
Yanıyor MADENCİ yok oldu dediler...
Analar doluştu boş boş bakmada bebeler
Bu gün içinmi yok olup gitmişti seneler
Ağıtlar yakıldı yürekleri dövmede eller
Yanıyor MADENCİ yok oldu dediler...
Nice ocaklar söndü bebeler kaldı yetim
Ben böyle olaylara eskiden beri illetim
Hani nerede emniyet, nerede kaldı beyler
Yanıyor MADENCİ yok oldu dediler...
Bir gün bu kalkan yumruklar elbet iner
O zaman görürüm korkakları inlerine siner
Umarım bu şiirimle acılarımız diner
Emre ölenlere rahmet, yetimlere sabır diler...
Kayıt Tarihi : 2.6.2001 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)