Madenci Şiiri - Kurtcebe Noyan

İnsanlar var; Ege’de, Akdeniz’de;
Her gün bir başka çayda; bir başka partide,
Yine de mutsuzlar; her bir şişede, her bir kadehte.

Birileri altta; birileri üstte;
Lafa geldi mi sosyetenin dilinde;
Yer edinilir toplumda, işçiye biraz değinilince.

Lafta madenciyiz (!) , madenciyle yaşarız (!)
İçler acısı durumunu görünce, şaşarız (? !)
Yüreği olmuş kömür karası; (bu bir gün öldürecek O’nu,)
Ciğerlerinde zehirli metan gazı yarası.