- Zonguldak’lı kömür işçilerine.
Paydos vakti...
Umutla, bakışlar yola çevrilir.
Bir sevinç muştusu iletir gözler.
Yorgun, tasalı yüreklere;
İşçi kafilesi arasında
Babalar göründüğü zaman.
Ekmek kavgası bu gülüm,
Gönül sevdası değil...
Kazmalar oynaşır,
Yüzlerce metre altında yerin.
Ufak bir sesde,
Uğultuda.
Ecel teriyle ıslanır tenimiz.
Yüreklerimiz korkuyla sevişir.
Kurmuşsun tuzağını yine
Üstümüze kalleş ölüm.
Kimin yaşamını noktalaacaksın
Sabah kırağı sessizliğinde?
Dün de...
Çifte kurban verdik sana kahpe göçük;
Çifte mezar kazdık yanyana;
Çifte tabut omuzladık.
Dün de...
Hasan’la Nurettin’i kaybettik.
Çifte kilit astık kapılarına...
Gel de hepimizi birden al ölüm.
Bırakma gözlerimizi ani baskınlarda.
*(İnsancıl Dergisi/Sayı:196/aralık 2006)
*(Adanalı Şairler Antolojisi/Adana Büyükşehir Belediyesi Yayınları/1992)
Cumali Karataş
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 17:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geçmiş yıllarda Zonguldak da yaşanan bir göçük olayından etkilenerek yazmıştım.
TÜM YORUMLAR (5)