Maden Ocağından Mehmet Abi'ye

Gençliğimin çiçek açtığı en güzel yıllarında
Yürüyordum,hayata açılan toprak yollarda
Elimde küçük bir çanta,ayakta kara lastik
Maden ocağındaydım,gözümü açtığımda

Mesleğimi sordular,dedim bir öğretmenim
Şaşkın şaşkın baktılar bana,işçiler ve şefim
Müstehzi bir tebessümle açılırken dudaklar
Dedim kader bu,söyleyin ben neyleyim.

Sessizce çekilip oturdum kuytu bir köşeye
Hafifçe eğdim başımı, bin bir düşünceyle
Nasıl çalışacağım,ne olacaktı benim halim
Allah'a yalvardım,iki damla gözyaşı ile

Elimde ne bir kalem vardı artık ne de bir kitap
Yalnızca bir çekiç sesi,gün ışığı ve ızdırap
Vuruyorum çekicimi gençliğimi kemiren madenlere
Her vuruşta yalvarıyorum,kurtar beni Ya Rab.

Meğer ne zormuş bir ekmek parası kazanmak
Her günün sonunda bir yevmiye yazdırmak
Anladım,bunlar değilmiş bir delikanlıyı yıkan
Yıkarmış bir yiğidi,maden ocağında nişanlı olmak

Geçmiyor burada zaman,günler oluyor asra bedel
Mahkumum bu yerde,uzanmıyor artık bana bir el
Sen mi alacaksın benim canımı ey maden ocağı?
Bir baksana havaya,el sallıyor gökten bana ecel

Ne dost gelir ne arkadaş,yalnızca bir çekiç sesi
Sesime ses ver,hayal kurduğum moral tepesi
Dargın mısın bana,hani nerede benim kutlu çeşmem?
Şırıltısı da gelmiyor,yoksa kurudu mu Tahtalı Çeşmesi?

Anladım ekmek için akmalıymış alından terler
Böyle olmayacak ustam,hele ordan bir çekiç ver
Terler aksın anlımdan,nasır tutsun ellerim
Çalışmak ibadettir,buyurmuyor mu Yüce Peygamber

Üzülme Mehmet Abi,bir gün kurtuluruz bu madenden
Çekeceğiz bu çileyi,yazılmışsa alnımıza ta ezelden
Ümit kesmedik Mevla'dan,isyan etmek mi haşa
Yeter ki Allah ayırmasın,bizim başımızı seccadeden.