Maden kazası Şiiri - Fatih Tutuk

aydınlık yüzünle girdin madene
bir kömür çıkardın ülke yanıyor
bu yollarda böyle giden gidene
gözler yaşarıyor yürek kanıyor

kömüre benzerdi kara gözlerin
ordan duyulurdu acı sözlerin
yeryüzünde kaldı ayak izlerin
analar gideni döner sanıyor

anası diyorki oğum yüzemez
yavruları kalkıp yalnız gezemez
bizim kaderimiz size benzemez
işte yürek bu sözlere yanıyor

musalla taşına bir bir geldiler
bir lokma ekmek uğruna öldüler
bu kadermi buna kader dediler
çocuklar ölümü oyun sanıyor

bu ne ilktir nede bir son olacak
gidenlerin yerleride dolacak
daha çok fidanlar böyle solacak
ülkemde bu yara hergün kanıyor