Maden İşçisi Şiiri - Akın Korkmaz

Ben o maden işçisi
Hani yerin dibine giren
Kafasında feneri
Toprağa ışık saçıp
Sarı çizme giyen

Her göçükte ben kalırım
Çığlık çığlığa toprağa
Uzanıp ben yatarım
Çoluk çocuğa hasret
Duyulmaz feryadım

Siz öldüğüme bakmayın
Lütfen bozulmasın keyfiniz
Patronum bana kızmasın
Hesap vermesin devletlimiz
Suçlu aramayın sağda solda
İlla bir suçlu varsa
Suçlu toprağın altında

Bizim için derlerdi ya
Fıtratında ölüm var
Ölüm olsa ne yazar
Hep bir ekmek uğruna
Başlar yere yolculuklar
Yüzümde karalar derin
Dedim ya suç sizin değil
Suç madene girenin

Sitem ne fayda
Ben de istemez miydim?
Yaşamak insanca
Herkes gibi gezmek
Temiz bir üst baş
Adam gibi işe gitmek
Yaşamak tatlı bir telaş

Çalmadan çırpmadan
Olamadım daha iyisi
Buna da şükür der
Her maden işçisi

Benim yüzüm kara
Bahtım kara
Ama alnım açık
Ancak helal lokma
Torbamdaki azık

Eşim ağlamasın
Yalnız bıraktım onu
Üzülmesin yavrularım
İster miydim böyle sonu

Miras mı dediniz
Özetleyim hemen
Sönmüş bir fener
Sonra sarı çizmem
Ve bir kırık kazma
Kıvrılır koynumda

Görüyorsunuz ya
Değmez hiç biri
Kimse gelmesin almaya
Bıraksınlar peşimi

Hayat yukarıda şimdi
Burası ölüler için
Çok sevdim hepinizi
Ölmek benim işim