Maden İşçilerine İthafen

Kara ellerini, kara yüzlerini küçümsediniz onların,

Onlar ki bir somun ekmek için , yerin binlerce kat altına giren cesur insanlardı,

Senin için , benim için ve en sonda çoluğun çocuğun rıskı için indiler,
O küçümsediğin kara deliğe,

Oysa yüzleri tertemiz , yürekleri sıcacık onlarda birer insancıktılar,

Onların da anaları, kardaşları, sevdikleri, çocukları vardı,

Yok saydılar günü , güneşi…

Hayattan yana nasipleri hep kara elmastan oldu,

Ve dün bir daha daldılar o derin karanlığa, bir daha çıkamamacasına,

Onda aradılar yaşamı ve onunla buldular yaradanı,

Senin için benim için ve tabi vatan için,

Peki gerçekten Ne için ?

Sadece bir somun ekmek için…