mademki olmayacaksın
bir daha açılmayacaksın bir gül cilvesiyle
burun bükerek bütün çiçeklere
ve gelmeyeceksin kar üstünde açan kardelen gibi
bari bir rüzgârla sal nefesinin ılıklığını
bir rüzgârla yoldaş edip gönder
her çiçekten mis kokunu
ki bir kelebek ölecekse hiç çiçek görmeden
en azından var olduğunu bilsin,
en azından kokunu hissetsin
ve en azından kozadan çıktığına değsin
Kayıt Tarihi : 18.3.2009 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!